Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 有 [4] => 个 [5] => 人 [6] => 人 [7] => 。 [8] => 飞 [9] => 燕 [10] => 精 [11] => 神 [12] => 。 [13] => 急 [14] => 锵 [15] => 环 [16] => 佩 [17] => 上 [18] => 华 [19] => 裀 [20] => 。 [21] => 促 [22] => 拍 [23] => 尽 [24] => 随 [25] => 红 [26] => 袖 [27] => 举 [28] => , [29] => 风 [30] => 柳 [31] => 腰 [32] => 身 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 簌 [42] => 簌 [43] => 轻 [44] => 裙 [45] => 。 [46] => 妙 [47] => 尽 [48] => 尖 [49] => 新 [50] => 。 [51] => 曲 [52] => 终 [53] => 独 [54] => 立 [55] => 敛 [56] => 香 [57] => 尘 [58] => 。 [59] => 应 [60] => 是 [61] => 西 [62] => 施 [63] => 娇 [64] => 困 [65] => 也 [66] => , [67] => 眉 [68] => 黛 [69] => 双 [70] => 颦 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 浪 [1] => 淘 [2] => 沙 [3] => 令 [4] => ( [5] => 歇 [6] => 指 [7] => 调 [8] => ) ) 浪淘沙令(歇指调)-柳永宋代-橙子学习网

《浪淘沙令(歇指调)》拼音版

宋代柳永

langtaoshalingxiezhidiao

yougerenrenfeiyanjingshenjiqianghuanpeishanghuayincupaijinsuihongxiujufengliuyaoshensusuqingqunmiaojinjianxinquzhongdulilianxiangchenyingshi西xishijiaokunyemeidaishuangpin

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)