Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 景 [4] => 阑 [5] => 昼 [6] => 永 [7] => , [8] => 渐 [9] => 入 [10] => 清 [11] => 和 [12] => 气 [13] => 序 [14] => 。 [15] => 榆 [16] => 钱 [17] => 飘 [18] => 满 [19] => 闲 [20] => 阶 [21] => , [22] => 莲 [23] => 叶 [24] => 嫩 [25] => 生 [26] => 翠 [27] => 沼 [28] => 。 [29] => 遥 [30] => 望 [31] => 水 [32] => 边 [33] => 幽 [34] => 径 [35] => , [36] => 山 [37] => 崦 [38] => 孤 [39] => 村 [40] => , [41] => 是 [42] => 处 [43] => 园 [44] => 林 [45] => 好 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > [51] => < [52] => p [53] => > [54] => 闲 [55] => 情 [56] => 悄 [57] => 。 [58] => 绮 [59] => 陌 [60] => 游 [61] => 人 [62] => 渐 [63] => 少 [64] => 。 [65] => 少 [66] => 年 [67] => 风 [68] => 韵 [69] => , [70] => 自 [71] => 觉 [72] => 随 [73] => 春 [74] => 老 [75] => 。 [76] => 追 [77] => 前 [78] => 好 [79] => 。 [80] => 帝 [81] => 城 [82] => 信 [83] => 阻 [84] => , [85] => 天 [86] => 涯 [87] => 目 [88] => 断 [89] => , [90] => 暮 [91] => 云 [92] => 芳 [93] => 草 [94] => 。 [95] => 伫 [96] => 立 [97] => 空 [98] => 残 [99] => 照 [100] => 。 [101] => < [102] => / [103] => p [104] => > ) Array ( [0] => 诉 [1] => 衷 [2] => 情 [3] => 近 [4] => ( [5] => 二 [6] => 之 [7] => 二 [8] => · [9] => 林 [10] => 钟 [11] => 商 [12] => ) ) 诉衷情近(二之二·林钟商)-柳永宋代-橙子学习网

《诉衷情近(二之二·林钟商)》拼音版

宋代柳永

suzhongqingjinerzhier··linzhongshang

jinglanzhouyongjianruqingheqixuyuqianpiaomanxianjielianyenenshengcuizhaoyaowangshuibianyoujingshanyangucunshichuyuanlinhaoxianqingqiaoqimoyourenjianshaoshaonianfengyunzijuesuichunlaozhuiqianhaodichengxinzutianyamuduanmuyunfangcaozhulikongcanzhao

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)