Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 帝 [4] => 里 [5] => 。 [6] => 闲 [7] => 居 [8] => 小 [9] => 曲 [10] => 深 [11] => 坊 [12] => , [13] => 庭 [14] => 院 [15] => 沈 [16] => 沈 [17] => 朱 [18] => 户 [19] => 闭 [20] => 。 [21] => 新 [22] => 霁 [23] => 。 [24] => 畏 [25] => 景 [26] => 天 [27] => 气 [28] => 。 [29] => 薰 [30] => 风 [31] => 帘 [32] => 幕 [33] => 无 [34] => 人 [35] => , [36] => 永 [37] => 昼 [38] => 厌 [39] => 厌 [40] => 如 [41] => 度 [42] => 岁 [43] => 。 [44] => < [45] => / [46] => p [47] => > [48] => < [49] => p [50] => > [51] => 愁 [52] => 悴 [53] => 。 [54] => 枕 [55] => 簟 [56] => 微 [57] => 凉 [58] => , [59] => 睡 [60] => 久 [61] => 辗 [62] => 转 [63] => 慵 [64] => 起 [65] => 。 [66] => 砚 [67] => 席 [68] => 尘 [69] => 生 [70] => , [71] => 新 [72] => 诗 [73] => 小 [74] => 阕 [75] => , [76] => 等 [77] => 闲 [78] => 都 [79] => 尽 [80] => 废 [81] => 。 [82] => 这 [83] => 些 [84] => 儿 [85] => 、 [86] => 寂 [87] => 莫 [88] => 情 [89] => 怀 [90] => , [91] => 何 [92] => 事 [93] => 新 [94] => 来 [95] => 常 [96] => 恁 [97] => 地 [98] => 。 [99] => < [100] => / [101] => p [102] => > ) Array ( [0] => 郭 [1] => 郎 [2] => 儿 [3] => 近 [4] => 拍 [5] => ( [6] => 仙 [7] => 吕 [8] => 调 [9] => ) ) 郭郎儿近拍(仙吕调)-柳永宋代-橙子学习网

《郭郎儿近拍(仙吕调)》拼音版

宋代柳永

guolangerjinpaixianlvdiao

dilixianjuxiaoqushenfangtingyuanshenshenzhuhubixinjiweijingtianqixunfenglianmuwurenyongzhouyanyanrudusuichoucuizhendianweiliangshuijiuzhanzhuanyongqiyanxichenshengxinshixiaoquedengxiandujinfeizhexieerjimoqing怀huaiheshixinlaichangrendi

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)