Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 水 [4] => 乡 [5] => 初 [6] => 禁 [7] => 火 [8] => , [9] => 青 [10] => 春 [11] => 未 [12] => 老 [13] => 。 [14] => 芳 [15] => 菲 [16] => 满 [17] => 、 [18] => 柳 [19] => 汀 [20] => 烟 [21] => 岛 [22] => 。 [23] => 波 [24] => 际 [25] => 红 [26] => 帏 [27] => 缥 [28] => 缈 [29] => 。 [30] => 尽 [31] => 杯 [32] => 盘 [33] => 小 [34] => 。 [35] => 歌 [36] => 祓 [37] => 禊 [38] => , [39] => 声 [40] => 声 [41] => 谐 [42] => 楚 [43] => 调 [44] => 。 [45] => < [46] => / [47] => p [48] => > [49] => < [50] => p [51] => > [52] => 路 [53] => 缭 [54] => 绕 [55] => 。 [56] => 野 [57] => 桥 [58] => 新 [59] => 市 [60] => 里 [61] => , [62] => 花 [63] => 秾 [64] => 妓 [65] => 好 [66] => 。 [67] => 引 [68] => 游 [69] => 人 [70] => 、 [71] => 竞 [72] => 来 [73] => 喧 [74] => 笑 [75] => 。 [76] => 酩 [77] => 酊 [78] => 谁 [79] => 家 [80] => 年 [81] => 少 [82] => 。 [83] => 信 [84] => 玉 [85] => 山 [86] => 倒 [87] => 。 [88] => 家 [89] => 何 [90] => 处 [91] => , [92] => 落 [93] => 日 [94] => 眠 [95] => 芳 [96] => 草 [97] => 。 [98] => < [99] => / [100] => p [101] => > ) Array ( [0] => 小 [1] => 镇 [2] => 西 [3] => 犯 [4] => ( [5] => 仙 [6] => 吕 [7] => 调 [8] => ) )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕