Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 绣 [4] => 帏 [5] => 睡 [6] => 起 [7] => 。 [8] => 残 [9] => 妆 [10] => 浅 [11] => , [12] => 无 [13] => 绪 [14] => 匀 [15] => 红 [16] => 补 [17] => 翠 [18] => 。 [19] => 藻 [20] => 井 [21] => 凝 [22] => 尘 [23] => , [24] => 金 [25] => 梯 [26] => 铺 [27] => 藓 [28] => 。 [29] => 寂 [30] => 寞 [31] => 凤 [32] => 楼 [33] => 十 [34] => 二 [35] => 。 [36] => 风 [37] => 絮 [38] => 纷 [39] => 纷 [40] => , [41] => 烟 [42] => 芜 [43] => 苒 [44] => 苒 [45] => , [46] => 永 [47] => 日 [48] => 画 [49] => 阑 [50] => , [51] => 沈 [52] => 吟 [53] => 独 [54] => 倚 [55] => 。 [56] => 望 [57] => 远 [58] => 行 [59] => , [60] => 南 [61] => 陌 [62] => 春 [63] => 残 [64] => 悄 [65] => 归 [66] => 骑 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > [72] => < [73] => p [74] => > [75] => 凝 [76] => 睇 [77] => 。 [78] => 消 [79] => 遣 [80] => 离 [81] => 愁 [82] => 无 [83] => 计 [84] => 。 [85] => 但 [86] => 暗 [87] => 掷 [88] => 、 [89] => 金 [90] => 钗 [91] => 买 [92] => 醉 [93] => 。 [94] => 对 [95] => 好 [96] => 景 [97] => 、 [98] => 空 [99] => 饮 [100] => 香 [101] => 醪 [102] => , [103] => 争 [104] => 奈 [105] => 转 [106] => 添 [107] => 珠 [108] => 泪 [109] => 。 [110] => 待 [111] => 伊 [112] => 游 [113] => 冶 [114] => 归 [115] => 来 [116] => , [117] => 故 [118] => 故 [119] => 解 [120] => 放 [121] => 翠 [122] => 羽 [123] => , [124] => 轻 [125] => 裙 [126] => 重 [127] => 系 [128] => 。 [129] => 见 [130] => 纤 [131] => 腰 [132] => , [133] => 图 [134] => 信 [135] => 人 [136] => 憔 [137] => 悴 [138] => 。 [139] => < [140] => / [141] => p [142] => > ) Array ( [0] => 望 [1] => 远 [2] => 行 [3] => · [4] => 绣 [5] => 帏 [6] => 睡 [7] => 起 ) 望远行·绣帏睡起-柳永宋代-橙子学习网

《望远行·绣帏睡起》拼音版

宋代柳永

wangyuanxing··xiuweishuiqi

xiuweishuiqicanzhuangqianwuxuyunhongbucuizaojingningchenjintipuxianjimofengloushierfengxufenfenyanwuranranyongrihualanshenyinduyiwangyuanxingnanmochuncanqiaoguiqiningdixiaoqianlichouwujidananzhijinchamaizuiduihaojingkongyinxianglaozhengnaizhuantianzhuleidaiyiyouyeguilaigugujiefangcuiyuqingqunzhongxijianxianyaotuxinrenqiaocui

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)