Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 肉 [4] => 食 [5] => 吾 [6] => 何 [7] => 忍 [8] => , [9] => 家 [10] => 人 [11] => 菜 [12] => 色 [13] => 多 [14] => 。 [15] => 为 [16] => 菹 [17] => 盐 [18] => 苦 [19] => 贵 [20] => , [21] => 作 [22] => 酱 [23] => 蒟 [24] => 难 [25] => 和 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 丝 [35] => 落 [36] => 花 [37] => 成 [38] => 豆 [39] => , [40] => 萍 [41] => 浮 [42] => 叶 [43] => 似 [44] => 荷 [45] => 。 [46] => 羹 [47] => 鱼 [48] => 莼 [49] => 更 [50] => 美 [51] => , [52] => 茎 [53] => 股 [54] => 采 [55] => 湖 [56] => 波 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 园 [1] => 菜 [2] => [3] => 其 [4] => 三 )
清代·屈大均的简介
屈大均(1630—1696)明末清初著名学者、诗人,与陈恭尹、梁佩兰并称“岭南三大家”,有“广东徐霞客”的美称。字翁山、介子,号莱圃,汉族,广东番禺人。曾与魏耕等进行反请活动。后为僧,中年仍改儒服。诗有李白、屈原的遗风,著作多毁于雍正、乾隆两朝,后人辑有《翁山诗外》、《翁山文外》、《翁山易外》、《广东新语》及《四朝成仁录》,合称“屈沱五书”。
...〔► 屈大均的诗(16篇)〕