Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 良 [4] => 会 [5] => 竟 [6] => 难 [7] => 永 [8] => , [9] => 岁 [10] => 寒 [11] => 人 [12] => 尽 [13] => 归 [14] => 。 [15] => 谁 [16] => 怜 [17] => 故 [18] => 乡 [19] => 子 [20] => , [21] => 独 [22] => 采 [23] => 南 [24] => 山 [25] => 薇 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 把 [35] => 酒 [36] => 不 [37] => 终 [38] => 夕 [39] => , [40] => 浩 [41] => 歌 [42] => 徒 [43] => 揽 [44] => 衣 [45] => 。 [46] => 无 [47] => 能 [48] => 挽 [49] => 舟 [50] => 楫 [51] => , [52] => 恻 [53] => 恻 [54] => 拜 [55] => 斜 [56] => 晖 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 徐 [2] => 庾 [3] => 清 [4] => 钱 [5] => 柏 [6] => 园 [7] => 归 [8] => 越 )
明代·程可则的简介
(1624—1673)明末清初广东南海人,字周量,一字湟溱,号石臞。少时从学于陈邦彦。入清,顺治九年会试第一,被排挤不得与殿试。十年后,试授中书。历兵部郎中、桂林知府。广交游,以诗文名世,与王士禛等交好。有《海日堂集》等。
...〔► 程可则的诗(6篇)〕