Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 自 [4] => 昔 [5] => 南 [6] => 交 [7] => 地 [8] => , [9] => 蛮 [10] => 烟 [11] => 万 [12] => 里 [13] => 馀 [14] => 。 [15] => 地 [16] => 经 [17] => 和 [18] => 仲 [19] => 宅 [20] => , [21] => 人 [22] => 习 [23] => 素 [24] => 王 [25] => 书 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 秬 [35] => 鬯 [36] => 分 [37] => 藩 [38] => 旧 [39] => , [40] => 苴 [41] => 茅 [42] => 锡 [43] => 命 [44] => 初 [45] => 。 [46] => 须 [47] => 令 [48] => 知 [49] => 汉 [50] => 大 [51] => , [52] => 不 [53] => 必 [54] => 问 [55] => 金 [56] => 车 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 家 [2] => 立 [3] => 庵 [4] => 学 [5] => 士 [6] => 册 [7] => 封 [8] => 安 [9] => 南 )
明代·程可则的简介
(1624—1673)明末清初广东南海人,字周量,一字湟溱,号石臞。少时从学于陈邦彦。入清,顺治九年会试第一,被排挤不得与殿试。十年后,试授中书。历兵部郎中、桂林知府。广交游,以诗文名世,与王士禛等交好。有《海日堂集》等。
...〔► 程可则的诗(6篇)〕