Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 白 [4] => 石 [5] => 苍 [6] => 烟 [7] => 半 [8] => 有 [9] => 无 [10] => , [11] => 锦 [12] => 岩 [13] => 春 [14] => 色 [15] => 霭 [16] => 清 [17] => 都 [18] => 。 [19] => 探 [20] => 奇 [21] => 地 [22] => 主 [23] => 逢 [24] => 司 [25] => 马 [26] => , [27] => 望 [28] => 气 [29] => 人 [30] => 寰 [31] => 集 [32] => 悬 [33] => 凫 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 阴 [43] => 洞 [44] => 微 [45] => 茫 [46] => 天 [47] => 一 [48] => 线 [49] => , [50] => 悬 [51] => 崖 [52] => 飘 [53] => 缀 [54] => 雨 [55] => 千 [56] => 珠 [57] => 。 [58] => 不 [59] => 妨 [60] => 跨 [61] => 鹤 [62] => 凌 [63] => 瑶 [64] => 岛 [65] => , [66] => 聊 [67] => 尔 [68] => 停 [69] => 骖 [70] => 醉 [71] => 玉 [72] => 壶 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 仁 [1] => 化 [2] => 司 [3] => 马 [4] => 明 [5] => 府 [6] => 邀 [7] => 游 [8] => 锦 [9] => 石 [10] => 岩 [11] => [12] => 其 [13] => 一 )
明代·王弘诲的简介
(1542—?)明广东琼州定安人,字少传,号忠铭。嘉靖四十四年进士。选庶吉士,官至南京礼部尚书。初释褐,值海瑞廷杖下诏狱,力调护之。张居正当国,作《火树篇》、《春雪歌》以讽。有《天池草》、《尚友堂稿》。
...〔► 王弘诲的诗(11篇)〕