Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 烟 [4] => 景 [5] => 桃 [6] => 源 [7] => 路 [8] => 不 [9] => 迷 [10] => , [11] => 停 [12] => 桡 [13] => 到 [14] => 处 [15] => 恣 [16] => 攀 [17] => 跻 [18] => 。 [19] => 丹 [20] => 台 [21] => 雾 [22] => 拥 [23] => 诸 [24] => 天 [25] => 近 [26] => , [27] => 紫 [28] => 府 [29] => 峰 [30] => 回 [31] => 万 [32] => 象 [33] => 低 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 二 [43] => 酉 [44] => 藏 [45] => 空 [46] => 馀 [47] => 石 [48] => 室 [49] => , [50] => 五 [51] => 丁 [52] => 方 [53] => 尽 [54] => 布 [55] => 金 [56] => 泥 [57] => 。 [58] => 法 [59] => 云 [60] => 似 [61] => 觉 [62] => 前 [63] => 身 [64] => 是 [65] => , [66] => 惆 [67] => 怅 [68] => 松 [69] => 关 [70] => 拟 [71] => 借 [72] => 栖 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 仁 [1] => 化 [2] => 司 [3] => 马 [4] => 明 [5] => 府 [6] => 邀 [7] => 游 [8] => 锦 [9] => 石 [10] => 岩 [11] => [12] => 其 [13] => 二 )
明代·王弘诲的简介
(1542—?)明广东琼州定安人,字少传,号忠铭。嘉靖四十四年进士。选庶吉士,官至南京礼部尚书。初释褐,值海瑞廷杖下诏狱,力调护之。张居正当国,作《火树篇》、《春雪歌》以讽。有《天池草》、《尚友堂稿》。
...〔► 王弘诲的诗(11篇)〕