Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 望 [4] => 入 [5] => 函 [6] => 关 [7] => 紫 [8] => 气 [9] => 浮 [10] => , [11] => 丹 [12] => 梯 [13] => 斜 [14] => 引 [15] => 翠 [16] => 岩 [17] => 幽 [18] => 。 [19] => 鸣 [20] => 泉 [21] => 不 [22] => 断 [23] => 四 [24] => 时 [25] => 雨 [26] => , [27] => 荐 [28] => 爽 [29] => 常 [30] => 含 [31] => 六 [32] => 月 [33] => 秋 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 闻 [43] => 法 [44] => 鸟 [45] => 归 [46] => 苍 [47] => 壁 [48] => 下 [49] => , [50] => 听 [51] => 经 [52] => 龙 [53] => 傍 [54] => 白 [55] => 云 [56] => 留 [57] => 。 [58] => 银 [59] => 河 [60] => 祇 [61] => 在 [62] => 藤 [63] => 萝 [64] => 外 [65] => , [66] => 槎 [67] => 泛 [68] => 犹 [69] => 拟 [70] => 逼 [71] => 斗 [72] => 牛 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 游 [1] => 杨 [2] => 历 [3] => 岩 [4] => [5] => 其 [6] => 一 )
明代·王弘诲的简介
(1542—?)明广东琼州定安人,字少传,号忠铭。嘉靖四十四年进士。选庶吉士,官至南京礼部尚书。初释褐,值海瑞廷杖下诏狱,力调护之。张居正当国,作《火树篇》、《春雪歌》以讽。有《天池草》、《尚友堂稿》。
...〔► 王弘诲的诗(11篇)〕