Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 遇 [4] => 风 [5] => 仙 [6] => , [7] => 心 [8] => 开 [9] => 悟 [10] => 。 [11] => 人 [12] => 我 [13] => 心 [14] => 无 [15] => , [16] => 无 [17] => 爱 [18] => 无 [19] => 憎 [20] => 妒 [21] => 。 [22] => 一 [23] => 切 [24] => 女 [25] => 男 [26] => 同 [27] => 父 [28] => 母 [29] => 。 [30] => 三 [31] => 教 [32] => 门 [33] => 人 [34] => , [35] => 尽 [36] => 是 [37] => 予 [38] => 师 [39] => 父 [40] => 。 [41] => 好 [42] => 清 [43] => 闲 [44] => , [45] => 喜 [46] => 歌 [47] => 舞 [48] => 。 [49] => 昼 [50] => 乞 [51] => 残 [52] => 馀 [53] => , [54] => 夜 [55] => 宿 [56] => 悲 [57] => 田 [58] => 所 [59] => 。 [60] => 上 [61] => 下 [62] => 中 [63] => 丹 [64] => 常 [65] => 密 [66] => 护 [67] => 。 [68] => 九 [69] => 转 [70] => 功 [71] => 成 [72] => , [73] => 蓬 [74] => 岛 [75] => 通 [76] => 云 [77] => 路 [78] => 。 [79] => < [80] => / [81] => p [82] => > ) Array ( [0] => 苏 [1] => 幕 [2] => 遮 [3] => · [4] => 遇 [5] => 风 [6] => 仙 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕