Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 谭 [4] => 马 [5] => 丘 [6] => 刘 [7] => , [8] => 专 [9] => 专 [10] => 卓 [11] => 个 [12] => 庵 [13] => 儿 [14] => 住 [15] => 。 [16] => 修 [17] => 行 [18] => 处 [19] => 。 [20] => 未 [21] => 知 [22] => 门 [23] => 户 [24] => 。 [25] => 有 [26] => 个 [27] => 先 [28] => 生 [29] => 许 [30] => 。 [31] => 翘 [32] => 俟 [33] => 嘉 [34] => 音 [35] => , [36] => 万 [37] => 里 [38] => 垂 [39] => 青 [40] => 顾 [41] => 。 [42] => 如 [43] => 无 [44] => 误 [45] => 。 [46] => 决 [47] => 登 [48] => 云 [49] => 路 [50] => 。 [51] => 岂 [52] => 敢 [53] => 忘 [54] => 恩 [55] => 府 [56] => 。 [57] => < [58] => / [59] => p [60] => > ) Array ( [0] => 万 [1] => 年 [2] => 春 [3] => [4] => 宁 [5] => 解 [6] => 元 [7] => 许 [8] => 却 [9] => 庵 [10] => 门 [11] => 以 [12] => 词 [13] => 督 [14] => 之 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕