Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 入 [4] => 道 [5] => 已 [6] => 蒙 [7] => 相 [8] => 许 [9] => 了 [10] => 。 [11] => 火 [12] => 坑 [13] => 深 [14] => 、 [15] => 宜 [16] => 乎 [17] => 猛 [18] => 跳 [19] => 。 [20] => 男 [21] => 儿 [22] => 出 [23] => 语 [24] => 无 [25] => 虚 [26] => 矫 [27] => 。 [28] => 慎 [29] => 勿 [30] => 迟 [31] => 疑 [32] => , [33] => 休 [34] => 使 [35] => 傍 [36] => 人 [37] => 笑 [38] => 。 [39] => 断 [40] => 制 [41] => 家 [42] => 缘 [43] => 回 [44] => 日 [45] => 早 [46] => 。 [47] => 休 [48] => 似 [49] => 鹤 [50] => 、 [51] => 留 [52] => 言 [53] => 华 [54] => 表 [55] => 。 [56] => 从 [57] => 斯 [58] => 马 [59] => 钰 [60] => 登 [61] => 高 [62] => 眺 [63] => 。 [64] => 奉 [65] => 劝 [66] => 吾 [67] => 兄 [68] => , [69] => 莫 [70] => 忘 [71] => 我 [72] => 金 [73] => 鸡 [74] => 叫 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 鸡 [2] => 叫 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕