Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 苦 [4] => 海 [5] => 中 [6] => , [7] => 劳 [8] => 四 [9] => 大 [10] => 。 [11] => 竞 [12] => 利 [13] => 争 [14] => 名 [15] => , [16] => 个 [17] => 个 [18] => 皆 [19] => 宁 [20] => 耐 [21] => 。 [22] => 争 [23] => 把 [24] => 元 [25] => 阳 [26] => 都 [27] => 损 [28] => 坏 [29] => 。 [30] => 前 [31] => 有 [32] => 轮 [33] => 回 [34] => , [35] => 著 [36] => 甚 [37] => 机 [38] => 谋 [39] => 解 [40] => 。 [41] => 道 [42] => 门 [43] => 中 [44] => , [45] => 超 [46] => 三 [47] => 界 [48] => 。 [49] => 太 [50] => 上 [51] => 巾 [52] => 包 [53] => , [54] => 悟 [55] => 者 [56] => 欣 [57] => 然 [58] => 戴 [59] => 。 [60] => 意 [61] => 净 [62] => 心 [63] => 清 [64] => 无 [65] => 挂 [66] => 碍 [67] => 。 [68] => 固 [69] => 养 [70] => 灵 [71] => 根 [72] => , [73] => 性 [74] => 命 [75] => 长 [76] => 长 [77] => 在 [78] => 。 [79] => < [80] => / [81] => p [82] => > ) Array ( [0] => 苏 [1] => 幕 [2] => 遮 [3] => [4] => 劝 [5] => 长 [6] => 安 [7] => 道 [8] => 众 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕