Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 李 [4] => 宜 [5] => 僧 [6] => , [7] => 僧 [8] => 学 [9] => 道 [10] => 。 [11] => 道 [12] => 要 [13] => 玄 [14] => 机 [15] => , [16] => 日 [17] => 常 [18] => 寻 [19] => 讨 [20] => 。 [21] => 讨 [22] => 论 [23] => 得 [24] => 、 [25] => 常 [26] => 净 [27] => 常 [28] => 清 [29] => , [30] => 清 [31] => 心 [32] => 意 [33] => 最 [34] => 好 [35] => 。 [36] => 好 [37] => 降 [38] => 心 [39] => , [40] => 心 [41] => 尘 [42] => 扫 [43] => 。 [44] => 扫 [45] => 除 [46] => 净 [47] => , [48] => 自 [49] => 是 [50] => 通 [51] => 明 [52] => 秘 [53] => 奥 [54] => 。 [55] => 奥 [56] => 旨 [57] => 在 [58] => 、 [59] => 走 [60] => 玉 [61] => 飞 [62] => 金 [63] => , [64] => 金 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 赠 [5] => 小 [6] => 李 [7] => 仙 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕