Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 冬 [4] => 至 [5] => 阳 [6] => 生 [7] => , [8] => 迎 [9] => 春 [10] => 拨 [11] => 雪 [12] => 黄 [13] => 芽 [14] => 好 [15] => 。 [16] => 人 [17] => 惊 [18] => 早 [19] => 。 [20] => 香 [21] => 如 [22] => 芝 [23] => 草 [24] => 。 [25] => 玉 [26] => 碾 [27] => 胜 [28] => 磨 [29] => 捣 [30] => 。 [31] => 神 [32] => 水 [33] => 烹 [34] => 煎 [35] => , [36] => 自 [37] => 是 [38] => 除 [39] => 阴 [40] => 耗 [41] => 。 [42] => 金 [43] => 童 [44] => 报 [45] => 。 [46] => 绝 [47] => 品 [48] => 珍 [49] => 宝 [50] => 。 [51] => 啜 [52] => 罢 [53] => 游 [54] => 蓬 [55] => 岛 [56] => 。 [57] => < [58] => / [59] => p [60] => > ) Array ( [0] => 万 [1] => 年 [2] => 春 [3] => · [4] => 冬 [5] => 至 [6] => 阳 [7] => 生 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕