Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 休 [4] => 要 [5] => 强 [6] => 贪 [7] => 名 [8] => 利 [9] => , [10] => 休 [11] => 要 [12] => 恋 [13] => 妻 [14] => 男 [15] => 。 [16] => 免 [17] => 轮 [18] => 回 [19] => , [20] => 生 [21] => 死 [22] => 苦 [23] => , [24] => 做 [25] => 痴 [26] => 憨 [27] => 。 [28] => 清 [29] => 净 [30] => 自 [31] => 然 [32] => 明 [33] => 道 [34] => , [35] => 神 [36] => 气 [37] => 自 [38] => 相 [39] => 参 [40] => 。 [41] => 功 [42] => 成 [43] => 朝 [44] => 玉 [45] => 帝 [46] => , [47] => 跨 [48] => 云 [49] => 骖 [50] => 。 [51] => < [52] => / [53] => p [54] => > ) Array ( [0] => 憨 [1] => 郭 [2] => 郎 [3] => [4] => 赠 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 真 [8] => 人 [9] => 侄 [10] => 王 [11] => 周 [12] => 臣 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕