Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 魔 [4] => 急 [5] => 。 [6] => 魔 [7] => 怎 [8] => 乱 [9] => 修 [10] => 仙 [11] => 客 [12] => 。 [13] => 修 [14] => 仙 [15] => 客 [16] => 。 [17] => 谈 [18] => 玄 [19] => 妙 [20] => , [21] => 男 [22] => 远 [23] => 隔 [24] => 。 [25] => 求 [26] => 寸 [27] => 禄 [28] => 人 [29] => 休 [30] => 测 [31] => 。 [32] => 乡 [33] => 无 [34] => 漏 [35] => 难 [36] => 漂 [37] => 溺 [38] => 。 [39] => 仪 [40] => 运 [41] => 转 [42] => , [43] => 行 [44] => 真 [45] => 息 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > ) Array ( [0] => 蓬 [1] => 莱 [2] => 客 [3] => [4] => 劝 [5] => 道 [6] => [7] => 拆 [8] => 心 [9] => 字 [10] => 起 [11] => [12] => 洞 [13] => 玄 [14] => 金 [15] => 玉 [16] => 集 [17] => 卷 [18] => 之 [19] => 九 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕