Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 悟 [4] => 冤 [5] => 亲 [6] => , [7] => 猛 [8] => 离 [9] => 别 [10] => 。 [11] => 男 [12] => 儿 [13] => 志 [14] => 气 [15] => , [16] => 斩 [17] => 钉 [18] => 截 [19] => 铁 [20] => 。 [21] => 水 [22] => 云 [23] => 游 [24] => 、 [25] => 誓 [26] => 不 [27] => 回 [28] => 眸 [29] => , [30] => 趁 [31] => 火 [32] => 院 [33] => 逼 [34] => * [35] => 。 [36] => 得 [37] => 清 [38] => 凉 [39] => , [40] => 无 [41] => 汗 [42] => 血 [43] => 。 [44] => 清 [45] => 净 [46] => 玉 [47] => 壶 [48] => , [49] => 自 [50] => 然 [51] => 莹 [52] => 彻 [53] => 。 [54] => 觉 [55] => 亘 [56] => 初 [57] => 、 [58] => 一 [59] => 点 [60] => 灵 [61] => 灵 [62] => , [63] => 绝 [64] => 尘 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕