Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 湛 [4] => 湛 [5] => 长 [6] => 空 [7] => 黑 [8] => 。 [9] => 更 [10] => 那 [11] => 堪 [12] => 、 [13] => 斜 [14] => 风 [15] => 细 [16] => 雨 [17] => , [18] => 乱 [19] => 愁 [20] => 如 [21] => 织 [22] => 。 [23] => 老 [24] => 眼 [25] => 平 [26] => 生 [27] => 空 [28] => 四 [29] => 海 [30] => , [31] => 赖 [32] => 有 [33] => 高 [34] => 楼 [35] => 百 [36] => 尺 [37] => 。 [38] => 看 [39] => 浩 [40] => 荡 [41] => 、 [42] => 千 [43] => 崖 [44] => 秋 [45] => 色 [46] => 。 [47] => 白 [48] => 发 [49] => 书 [50] => 生 [51] => 神 [52] => 州 [53] => 泪 [54] => , [55] => 尽 [56] => 凄 [57] => 凉 [58] => 、 [59] => 不 [60] => 向 [61] => 牛 [62] => 山 [63] => 滴 [64] => 。 [65] => 追 [66] => 往 [67] => 事 [68] => , [69] => 去 [70] => 无 [71] => 迹 [72] => 。 [73] => < [74] => / [75] => p [76] => > [77] => < [78] => p [79] => > [80] => 少 [81] => 年 [82] => 自 [83] => 负 [84] => 凌 [85] => 云 [86] => 笔 [87] => 。 [88] => 到 [89] => 而 [90] => 今 [91] => 、 [92] => 春 [93] => 华 [94] => 落 [95] => 尽 [96] => , [97] => 满 [98] => 怀 [99] => 萧 [100] => 瑟 [101] => 。 [102] => 常 [103] => 恨 [104] => 世 [105] => 人 [106] => 新 [107] => 意 [108] => 少 [109] => , [110] => 爱 [111] => 说 [112] => 南 [113] => 朝 [114] => 狂 [115] => 客 [116] => 。 [117] => 把 [118] => 破 [119] => 帽 [120] => 、 [121] => 年 [122] => 年 [123] => 拈 [124] => 出 [125] => 。 [126] => 若 [127] => 对 [128] => 黄 [129] => 花 [130] => 孤 [131] => 负 [132] => 酒 [133] => , [134] => 怕 [135] => 黄 [136] => 花 [137] => 、 [138] => 也 [139] => 笑 [140] => 人 [141] => 岑 [142] => 寂 [143] => 。 [144] => 鸿 [145] => 北 [146] => 去 [147] => , [148] => 日 [149] => 西 [150] => 匿 [151] => 。 [152] => < [153] => / [154] => p [155] => > ) Array ( [0] => 贺 [1] => 新 [2] => 郎 [3] => · [4] => 九 [5] => 日 )
宋代·刘克庄的简介
刘克庄(1187~1269) 南宋诗人、词人、诗论家。字潜夫,号后村。福建莆田人。宋末文坛领袖,辛派词人的重要代表,词风豪迈慷慨。在江湖诗人中年寿最长,官位最高,成就也最大。晚年致力于辞赋创作,提出了许多革新理论。
...〔► 刘克庄的诗(10篇)〕