Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 孤 [4] => 舟 [5] => 转 [6] => 山 [7] => 曲 [8] => , [9] => 豁 [10] => 尔 [11] => 见 [12] => 平 [13] => 川 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 树 [23] => 杪 [24] => 帆 [25] => 初 [26] => 落 [27] => , [28] => 峰 [29] => 头 [30] => 月 [31] => 正 [32] => 圆 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 荒 [42] => 烟 [43] => 几 [44] => 家 [45] => 聚 [46] => , [47] => 瘦 [48] => 野 [49] => 一 [50] => 刀 [51] => 田 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 行 [61] => 客 [62] => 愁 [63] => 明 [64] => 发 [65] => , [66] => 惊 [67] => 滩 [68] => 鸟 [69] => 道 [70] => 前 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 劳 [1] => 停 [2] => 驿 )
宋代·欧阳修的简介
欧阳修(1007-1072),字永叔,号醉翁,晚号“六一居士”。汉族,吉州永丰(今江西省永丰县)人,因吉州原属庐陵郡,以“庐陵欧阳修”自居。谥号文忠,世称欧阳文忠公。北宋政治家、文学家、史学家,与韩愈、柳宗元、王安石、苏洵、苏轼、苏辙、曾巩合称“唐宋八大家”。后人又将其与韩愈、柳宗元和苏轼合称“千古文章四大家”。
...〔► 欧阳修的诗(40篇)〕