Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 县 [4] => 花 [5] => 谁 [6] => 葺 [7] => 。 [8] => 记 [9] => 满 [10] => 庭 [11] => 燕 [12] => 麦 [13] => , [14] => 朱 [15] => 扉 [16] => 斜 [17] => 阖 [18] => 。 [19] => 妙 [20] => 手 [21] => 作 [22] => 新 [23] => , [24] => 公 [25] => 馆 [26] => 青 [27] => 红 [28] => 晓 [29] => 云 [30] => 湿 [31] => 。 [32] => 天 [33] => 际 [34] => 疏 [35] => 星 [36] => 趁 [37] => 马 [38] => , [39] => 帘 [40] => 昼 [41] => 隙 [42] => 、 [43] => 冰 [44] => 弦 [45] => 三 [46] => 叠 [47] => 。 [48] => 尽 [49] => 换 [50] => 却 [51] => 、 [52] => 吴 [53] => 水 [54] => 吴 [55] => 烟 [56] => , [57] => 桃 [58] => 李 [59] => 靓 [60] => 春 [61] => 靥 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 风 [71] => 急 [72] => 。 [73] => 送 [74] => 帆 [75] => 叶 [76] => 。 [77] => 正 [78] => 雁 [79] => 水 [80] => 夜 [81] => 清 [82] => , [83] => 卧 [84] => 虹 [85] => 平 [86] => 帖 [87] => 。 [88] => 软 [89] => 红 [90] => 路 [91] => 接 [92] => 。 [93] => 涂 [94] => 粉 [95] => 闱 [96] => 深 [97] => 早 [98] => 催 [99] => 入 [100] => 。 [101] => 怀 [102] => 暖 [103] => 天 [104] => 香 [105] => 宴 [106] => 果 [107] => , [108] => 花 [109] => 队 [110] => 簇 [111] => 、 [112] => 轻 [113] => 轩 [114] => 银 [115] => 蜡 [116] => 。 [117] => 更 [118] => 问 [119] => 讯 [120] => 、 [121] => 湖 [122] => 上 [123] => 柳 [124] => , [125] => 两 [126] => 堤 [127] => 翠 [128] => 匝 [129] => 。 [130] => < [131] => / [132] => p [133] => > ) Array ( [0] => 暗 [1] => 香 [2] => · [3] => 送 [4] => 魏 [5] => 句 [6] => 滨 [7] => 宰 [8] => 吴 [9] => 县 [10] => 解 [11] => 组 [12] => 分 [13] => 韵 [14] => 得 [15] => 阖 [16] => 字 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕