Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 奇 [4] => 树 [5] => 临 [6] => 芳 [7] => 渚 [8] => , [9] => 半 [10] => 死 [11] => 若 [12] => 龙 [13] => 门 [14] => 。 [15] => 疾 [16] => 风 [17] => 摧 [18] => 劲 [19] => 叶 [20] => , [21] => 沙 [22] => 岸 [23] => 毁 [24] => 盘 [25] => 根 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 将 [35] => 军 [36] => 犹 [37] => 未 [38] => 坐 [39] => , [40] => 匠 [41] => 石 [42] => 不 [43] => 曾 [44] => 论 [45] => 。 [46] => 无 [47] => 复 [48] => 凌 [49] => 云 [50] => 势 [51] => , [52] => 空 [53] => 馀 [54] => 激 [55] => 浪 [56] => 痕 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 可 [66] => 嗟 [67] => 摧 [68] => 折 [69] => 尽 [70] => , [71] => 讵 [72] => 得 [73] => 上 [74] => 河 [75] => 源 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 河 [1] => 边 [2] => 枯 [3] => 树 [4] => 诗 )
隋代·刘臻的简介
(527—598)隋沛国相人,字宣挚。仕于北周,为露门学士。入隋,从高颎伐陈,典文翰。太子杨勇引为学士,甚亲狎。臻无吏才,耽于经史,终日深思。精两《汉书》,时人称为“汉圣”。有集。
...〔► 刘臻的诗(1篇)〕