Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 我 [4] => 思 [5] => 国 [6] => 家 [7] => 兮 [8] => 远 [9] => 游 [10] => 京 [11] => 畿 [12] => 。 [13] => 忽 [14] => 逢 [15] => 帝 [16] => 王 [17] => 兮 [18] => 降 [19] => 礼 [20] => 布 [21] => 衣 [22] => 。 [23] => 遂 [24] => 怀 [25] => 古 [26] => 人 [27] => 之 [28] => 心 [29] => 兮 [30] => 将 [31] => 兴 [32] => 太 [33] => 平 [34] => 之 [35] => 基 [36] => 。 [37] => 时 [38] => 异 [39] => 事 [40] => 变 [41] => 兮 [42] => 志 [43] => 乖 [44] => 愿 [45] => 违 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > [51] => < [52] => p [53] => > [54] => 吁 [55] => 嗟 [56] => 道 [57] => 之 [58] => 不 [59] => 行 [60] => 兮 [61] => 垂 [62] => 翅 [63] => 东 [64] => 归 [65] => 。 [66] => 皇 [67] => 之 [68] => 不 [69] => 断 [70] => 兮 [71] => 劳 [72] => 身 [73] => 西 [74] => 飞 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 东 [1] => 征 [2] => 歌 )
隋代·王通的简介
(584—617)绛州龙门人,字仲淹。幼好学。仕隋为蜀郡司户书佐。文帝仁寿间至长安上太平十二策。后知所谋不被用,乃归河汾间以教授为业,受业者以千数,时称“河汾门下”。薛收、房乔、李靖、魏徵等皆从受王佐之道。尝仿《春秋》作《元经》(一作《六经》),又著《中说》(一称《文中子》)。其言论不为儒者所称,惟《中说》留于后世。卒,门人私谥“文中子”。
...〔► 王通的诗(1篇)〕