Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 和 [4] => 璧 [5] => 荆 [6] => 山 [7] => 下 [8] => , [9] => 隋 [10] => 珠 [11] => 汉 [12] => 水 [13] => 滨 [14] => 。 [15] => 无 [16] => 双 [17] => 自 [18] => 昔 [19] => 代 [20] => , [21] => 有 [22] => 美 [23] => 今 [24] => 为 [25] => 邻 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 三 [35] => 楚 [36] => 多 [37] => 秀 [38] => 士 [39] => , [40] => 江 [41] => 上 [42] => 复 [43] => 才 [44] => 人 [45] => 。 [46] => 纬 [47] => 绡 [48] => 非 [49] => 善 [50] => 贾 [51] => , [52] => 圣 [53] => 德 [54] => 可 [55] => 名 [56] => 臣 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 追 [66] => 飞 [67] => 且 [68] => 学 [69] => 步 [70] => , [71] => 共 [72] => 子 [73] => 奉 [74] => 清 [75] => 尘 [76] => 。 [77] => 紫 [78] => 庭 [79] => 风 [80] => 日 [81] => 好 [82] => , [83] => 青 [84] => 槐 [85] => 枝 [86] => 叶 [87] => 新 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 徘 [97] => 徊 [98] => 吹 [99] => 楼 [100] => 侧 [101] => , [102] => 欲 [103] => 见 [104] => 心 [105] => 所 [106] => 亲 [107] => 。 [108] => 峛 [109] => 君 [110] => 兰 [111] => 蕙 [112] => 草 [113] => , [114] => 何 [115] => 用 [116] => 以 [117] => 书 [118] => 绅 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > ) Array ( [0] => 杂 [1] => 体 [2] => 报 [3] => 范 [4] => 通 [5] => 直 [6] => 诗 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕