Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 悠 [4] => 悠 [5] => 草 [6] => 昧 [7] => , [8] => 穆 [9] => 穆 [10] => 经 [11] => 纶 [12] => 。 [13] => 乃 [14] => 文 [15] => 乃 [16] => 武 [17] => , [18] => 乃 [19] => 圣 [20] => 乃 [21] => 神 [22] => 。 [23] => 动 [24] => 龛 [25] => 危 [26] => 乱 [27] => , [28] => 静 [29] => 比 [30] => 斯 [31] => 民 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 诞 [41] => 应 [42] => 休 [43] => 命 [44] => , [45] => 奄 [46] => 有 [47] => 八 [48] => 夤 [49] => 。 [50] => 握 [51] => 机 [52] => 肇 [53] => 运 [54] => , [55] => 光 [56] => 启 [57] => 禹 [58] => 服 [59] => 。 [60] => 义 [61] => 满 [62] => 天 [63] => 渊 [64] => , [65] => 礼 [66] => 昭 [67] => 地 [68] => 轴 [69] => 。 [70] => < [71] => / [72] => p [73] => > [74] => < [75] => p [76] => > [77] => 泽 [78] => 靡 [79] => 不 [80] => 怀 [81] => , [82] => 威 [83] => 无 [84] => 不 [85] => 肃 [86] => 。 [87] => 戎 [88] => 夷 [89] => 竭 [90] => 欢 [91] => , [92] => 象 [93] => 来 [94] => 致 [95] => 福 [96] => 。 [97] => 偃 [98] => 风 [99] => 裁 [100] => 化 [101] => , [102] => 暅 [103] => 日 [104] => 敷 [105] => 祥 [106] => 。 [107] => < [108] => / [109] => p [110] => > [111] => < [112] => p [113] => > [114] => 信 [115] => 星 [116] => 含 [117] => 曜 [118] => , [119] => 秬 [120] => 草 [121] => 流 [122] => 芳 [123] => 。 [124] => 七 [125] => 庙 [126] => 观 [127] => 德 [128] => , [129] => 六 [130] => 乐 [131] => 宣 [132] => 章 [133] => 。 [134] => 惟 [135] => 先 [136] => 惟 [137] => 敬 [138] => , [139] => 是 [140] => 飨 [141] => 是 [142] => 将 [143] => 。 [144] => < [145] => / [146] => p [147] => > ) Array ( [0] => 高 [1] => 德 [2] => 宣 [3] => 烈 [4] => 乐 )
南北朝·王俭的简介
(452—489)南朝齐琅邪临沂人,字仲宝。王僧绰子。生而父遇害,袭爵豫宁侯。宋明帝时,选尚阳羡公主,拜驸马都尉,历官秘书丞。后从萧道成(齐高帝),迁右仆射,领吏部。入齐,封南昌县公。礼仪诏策,皆出俭手。齐武帝永明年间,领丹阳尹、国子祭酒。于宅中开学士馆,以四部书充其家藏。官至中书监。俭精研《三礼》,有《元徽四部书目》、《古今丧服集记》,并依《七略》作《七志》。卒谥文宪。明人辑有《王文宪集》。
...〔► 王俭的诗(11篇)〕