Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 首 [4] => 夏 [5] => 实 [6] => 清 [7] => 和 [8] => , [9] => 馀 [10] => 春 [11] => 满 [12] => 郊 [13] => 甸 [14] => 。 [15] => 花 [16] => 树 [17] => 杂 [18] => 为 [19] => 锦 [20] => , [21] => 月 [22] => 池 [23] => 皎 [24] => 如 [25] => 练 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 如 [35] => 何 [36] => 于 [37] => 此 [38] => 时 [39] => , [40] => 别 [41] => 离 [42] => 言 [43] => 与 [44] => 面 [45] => 。 [46] => 留 [47] => 杂 [48] => 已 [49] => 郁 [50] => 纡 [51] => , [52] => 行 [53] => 舟 [54] => 亦 [55] => 遥 [56] => 衍 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 非 [66] => 君 [67] => 不 [68] => 见 [69] => 思 [70] => , [71] => 所 [72] => 悲 [73] => 思 [74] => 不 [75] => 见 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 别 [1] => 王 [2] => 丞 [3] => 僧 [4] => 孺 [5] => 诗 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕