Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 枝 [4] => 分 [5] => 柳 [6] => 塞 [7] => 北 [8] => , [9] => 叶 [10] => 暗 [11] => 榆 [12] => 关 [13] => 东 [14] => 。 [15] => 垂 [16] => 条 [17] => 逐 [18] => 絮 [19] => 转 [20] => , [21] => 落 [22] => 蕊 [23] => 散 [24] => 花 [25] => 丛 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 池 [35] => 莲 [36] => 照 [37] => 晓 [38] => 月 [39] => , [40] => 幔 [41] => 锦 [42] => 拂 [43] => 朝 [44] => 风 [45] => 。 [46] => 低 [47] => 吹 [48] => 杂 [49] => 纶 [50] => 羽 [51] => , [52] => 薄 [53] => 粉 [54] => 艳 [55] => 妆 [56] => 红 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 离 [66] => 情 [67] => 隔 [68] => 远 [69] => 道 [70] => , [71] => 叹 [72] => 结 [73] => 深 [74] => 闺 [75] => 中 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 春 [1] => 游 [2] => 回 [3] => 文 [4] => 诗 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕