Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 将 [4] => 将 [5] => 蕃 [6] => 后 [7] => , [8] => 翼 [9] => 翼 [10] => 群 [11] => 僚 [12] => 。 [13] => 盛 [14] => 服 [15] => 待 [16] => 晨 [17] => , [18] => 明 [19] => 发 [20] => 来 [21] => 朝 [22] => 。 [23] => 飨 [24] => 以 [25] => 八 [26] => 珍 [27] => , [28] => 乐 [29] => 发 [30] => 九 [31] => 韶 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 仰 [41] => 祗 [42] => 天 [43] => 颜 [44] => , [45] => 厥 [46] => 猷 [47] => 孔 [48] => 昭 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 宋 [1] => 四 [2] => 厢 [3] => 乐 [4] => 歌 [5] => 廿 [6] => 首 [7] => [8] => 其 [9] => 二 )
南北朝·王韶之的简介
(380—435)南朝宋琅邪临沂人,字休泰。王伟之子。家贫,好史籍,博涉多闻。因得父旧书,撰《晋安帝阳秋》,时人谓宜居史职,除著作佐郎,使续后事,书论晋安帝义熙九年。受刘裕(宋武帝)密令,毒死安帝。恭帝即位,迁黄门侍郎,领著作郎、西省事,凡诸诏令,皆出其手。入宋,仍掌史事。少帝时,迁侍中,出为吴郡太守。所撰宗庙歌辞、《孝传》等皆佚。
...〔► 王韶之的诗(22篇)〕