Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 开 [4] => 元 [5] => 辰 [6] => , [7] => 毕 [8] => 来 [9] => 王 [10] => 。 [11] => 奉 [12] => 贡 [13] => 职 [14] => , [15] => 朝 [16] => 后 [17] => 皇 [18] => 。 [19] => 鸣 [20] => 珩 [21] => 佩 [22] => , [23] => 观 [24] => 典 [25] => 章 [26] => 。 [27] => 乐 [28] => 王 [29] => 度 [30] => , [31] => 悦 [32] => 徽 [33] => 芳 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 陶 [43] => 盛 [44] => 化 [45] => , [46] => 游 [47] => 太 [48] => 康 [49] => 。 [50] => 丕 [51] => 照 [52] => 明 [53] => , [54] => 永 [55] => 克 [56] => 昌 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 宋 [1] => 四 [2] => 厢 [3] => 乐 [4] => 歌 [5] => 廿 [6] => 首 [7] => [8] => 其 [9] => 十 [10] => 七 )
南北朝·王韶之的简介
(380—435)南朝宋琅邪临沂人,字休泰。王伟之子。家贫,好史籍,博涉多闻。因得父旧书,撰《晋安帝阳秋》,时人谓宜居史职,除著作佐郎,使续后事,书论晋安帝义熙九年。受刘裕(宋武帝)密令,毒死安帝。恭帝即位,迁黄门侍郎,领著作郎、西省事,凡诸诏令,皆出其手。入宋,仍掌史事。少帝时,迁侍中,出为吴郡太守。所撰宗庙歌辞、《孝传》等皆佚。
...〔► 王韶之的诗(22篇)〕