Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 嘉 [4] => 景 [5] => , [6] => 向 [7] => 少 [8] => 年 [9] => 彼 [10] => 此 [11] => , [12] => 争 [13] => 不 [14] => 雨 [15] => 沾 [16] => 云 [17] => 惹 [18] => 。 [19] => 奈 [20] => 傅 [21] => 粉 [22] => 英 [23] => 俊 [24] => , [25] => 梦 [26] => 兰 [27] => 品 [28] => 雅 [29] => 。 [30] => 金 [31] => 丝 [32] => 帐 [33] => 暖 [34] => 银 [35] => 屏 [36] => 亚 [37] => 。 [38] => 并 [39] => 粲 [40] => 枕 [41] => 、 [42] => 轻 [43] => 偎 [44] => 轻 [45] => 倚 [46] => , [47] => 绿 [48] => 娇 [49] => 红 [50] => 姹 [51] => 。 [52] => 算 [53] => 一 [54] => 笑 [55] => , [56] => 百 [57] => 琲 [58] => 明 [59] => 珠 [60] => 非 [61] => 价 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 闲 [71] => 暇 [72] => 。 [73] => 每 [74] => 只 [75] => 向 [76] => 、 [77] => 洞 [78] => 房 [79] => 深 [80] => 处 [81] => , [82] => 痛 [83] => 怜 [84] => 极 [85] => 宠 [86] => , [87] => 似 [88] => 觉 [89] => 些 [90] => 子 [91] => 轻 [92] => 孤 [93] => , [94] => 早 [95] => 恁 [96] => 背 [97] => 人 [98] => 沾 [99] => 洒 [100] => 。 [101] => 从 [102] => 来 [103] => 娇 [104] => 多 [105] => 猜 [106] => 讶 [107] => 。 [108] => 更 [109] => 对 [110] => 翦 [111] => 香 [112] => 云 [113] => , [114] => 须 [115] => 要 [116] => 深 [117] => 心 [118] => 同 [119] => 写 [120] => 。 [121] => 爱 [122] => 揾 [123] => 了 [124] => 双 [125] => 眉 [126] => , [127] => 索 [128] => 人 [129] => 重 [130] => 画 [131] => 。 [132] => 忍 [133] => 孤 [134] => 艳 [135] => 冶 [136] => 。 [137] => 断 [138] => 不 [139] => 等 [140] => 闲 [141] => 轻 [142] => 舍 [143] => 。 [144] => 鸳 [145] => 衾 [146] => 下 [147] => 。 [148] => 愿 [149] => 常 [150] => 恁 [151] => 、 [152] => 好 [153] => 天 [154] => 良 [155] => 夜 [156] => 。 [157] => < [158] => / [159] => p [160] => > ) Array ( [0] => 洞 [1] => 仙 [2] => 歌 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕