Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 全 [4] => 吴 [5] => 嘉 [6] => 会 [7] => 古 [8] => 风 [9] => 流 [10] => 。 [11] => 渭 [12] => 南 [13] => 往 [14] => 岁 [15] => 忆 [16] => 来 [17] => 游 [18] => 。 [19] => 西 [20] => 子 [21] => 方 [22] => 来 [23] => 、 [24] => 越 [25] => 相 [26] => 功 [27] => 成 [28] => 去 [29] => , [30] => 千 [31] => 里 [32] => 沧 [33] => 江 [34] => 一 [35] => 叶 [36] => 舟 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 至 [46] => 今 [47] => 无 [48] => 限 [49] => 盈 [50] => 盈 [51] => 者 [52] => , [53] => 尽 [54] => 来 [55] => 拾 [56] => 翠 [57] => 芳 [58] => 洲 [59] => 。 [60] => 最 [61] => 是 [62] => 簇 [63] => 簇 [64] => 寒 [65] => 村 [66] => , [67] => 遥 [68] => 认 [69] => 南 [70] => 朝 [71] => 路 [72] => 、 [73] => 晚 [74] => 烟 [75] => 收 [76] => 。 [77] => 三 [78] => 两 [79] => 人 [80] => 家 [81] => 古 [82] => 渡 [83] => 头 [84] => 。 [85] => < [86] => / [87] => p [88] => > ) Array ( [0] => 瑞 [1] => 鹧 [2] => 鸪 [3] => ( [4] => 二 [5] => 之 [6] => 二 [7] => ) )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕