Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 甚 [4] => 处 [5] => 寻 [6] => 芳 [7] => 赏 [8] => 翠 [9] => , [10] => 归 [11] => 去 [12] => 晚 [13] => 。 [14] => 缓 [15] => 步 [16] => 罗 [17] => 袜 [18] => 生 [19] => 尘 [20] => , [21] => 来 [22] => 绕 [23] => 琼 [24] => 筵 [25] => 看 [26] => 。 [27] => 金 [28] => 缕 [29] => 霞 [30] => 衣 [31] => 轻 [32] => 褪 [33] => , [34] => 似 [35] => 觉 [36] => 春 [37] => 游 [38] => 倦 [39] => 。 [40] => 遥 [41] => 认 [42] => , [43] => 众 [44] => 里 [45] => 盈 [46] => 盈 [47] => 好 [48] => 身 [49] => 段 [50] => 。 [51] => < [52] => / [53] => p [54] => > [55] => < [56] => p [57] => > [58] => 拟 [59] => 回 [60] => 首 [61] => , [62] => 又 [63] => 伫 [64] => 立 [65] => 、 [66] => 帘 [67] => 帏 [68] => 畔 [69] => 。 [70] => 素 [71] => 脸 [72] => 红 [73] => 眉 [74] => , [75] => 时 [76] => 揭 [77] => 盖 [78] => 头 [79] => 微 [80] => 见 [81] => 。 [82] => 笑 [83] => 整 [84] => 金 [85] => 翘 [86] => , [87] => 一 [88] => 点 [89] => 芳 [90] => 心 [91] => 在 [92] => 娇 [93] => 眼 [94] => 。 [95] => 王 [96] => 孙 [97] => 空 [98] => 恁 [99] => 肠 [100] => 断 [101] => 。 [102] => < [103] => / [104] => p [105] => > ) Array ( [0] => 荔 [1] => 枝 [2] => 香 [3] => ( [4] => 歇 [5] => 指 [6] => 调 [7] => ) )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕