Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 嫩 [4] => 脸 [5] => 修 [6] => 蛾 [7] => , [8] => 淡 [9] => 匀 [10] => 轻 [11] => 扫 [12] => 。 [13] => 最 [14] => 爱 [15] => 学 [16] => 、 [17] => 宫 [18] => 体 [19] => 梳 [20] => 妆 [21] => , [22] => 偏 [23] => 能 [24] => 做 [25] => 、 [26] => 文 [27] => 人 [28] => 谈 [29] => 笑 [30] => 。 [31] => 绮 [32] => 筵 [33] => 前 [34] => 。 [35] => 舞 [36] => 燕 [37] => 歌 [38] => 云 [39] => , [40] => 别 [41] => 有 [42] => 轻 [43] => 妙 [44] => 。 [45] => < [46] => / [47] => p [48] => > [49] => < [50] => p [51] => > [52] => 饮 [53] => 散 [54] => 玉 [55] => 炉 [56] => 烟 [57] => 袅 [58] => 。 [59] => 洞 [60] => 房 [61] => 悄 [62] => 悄 [63] => 。 [64] => 锦 [65] => 帐 [66] => 里 [67] => 、 [68] => 低 [69] => 语 [70] => 偏 [71] => 浓 [72] => , [73] => 银 [74] => 烛 [75] => 下 [76] => 、 [77] => 细 [78] => 看 [79] => 俱 [80] => 好 [81] => 。 [82] => 那 [83] => 人 [84] => 人 [85] => , [86] => 昨 [87] => 夜 [88] => 分 [89] => 明 [90] => , [91] => 许 [92] => 伊 [93] => 偕 [94] => 老 [95] => 。 [96] => < [97] => / [98] => p [99] => > ) Array ( [0] => 两 [1] => 同 [2] => 心 [3] => ( [4] => 二 [5] => 之 [6] => 一 [7] => · [8] => 大 [9] => 石 [10] => 调 [11] => ) ) 两同心(二之一·大石调)-柳永宋代-橙子学习网

《两同心(二之一·大石调)》拼音版

宋代柳永

liangtongxinerzhiyi··dashidiao

nenlianxiuedanyunqingsaozuiaixuegongtishuzhuangpiannengzuowenrentanxiaoqiyanqianwuyangeyunbieyouqingmiaoyinsanyuluyanniaodongfangqiaoqiaojinzhanglidiyupiannongyinzhuxiaxikanjuhaonarenrenzuoyefenmingxuyixielao

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)