Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 晋 [4] => 平 [5] => 公 [6] => 与 [7] => 群 [8] => 臣 [9] => 饮 [10] => , [11] => 饮 [12] => 酣 [13] => , [14] => 乃 [15] => 喟 [16] => 然 [17] => 叹 [18] => 曰 [19] => : [20] => “ [21] => 莫 [22] => 乐 [23] => 为 [24] => 人 [25] => 君 [26] => ! [27] => 惟 [28] => 其 [29] => 言 [30] => 而 [31] => 莫 [32] => 之 [33] => 违 [34] => 。 [35] => ” [36] => 师 [37] => 旷 [38] => 侍 [39] => 坐 [40] => 于 [41] => 前 [42] => , [43] => 援 [44] => 琴 [45] => 撞 [46] => 之 [47] => 。 [48] => 公 [49] => 被 [50] => 衽 [51] => 而 [52] => 避 [53] => , [54] => 琴 [55] => 坏 [56] => 于 [57] => 壁 [58] => 。 [59] => 公 [60] => 曰 [61] => : [62] => “ [63] => 太 [64] => 师 [65] => 谁 [66] => 撞 [67] => ? [68] => ” [69] => 师 [70] => 旷 [71] => 曰 [72] => : [73] => “ [74] => 今 [75] => 者 [76] => 有 [77] => 小 [78] => 人 [79] => 言 [80] => 于 [81] => 侧 [82] => 者 [83] => , [84] => 故 [85] => 撞 [86] => 之 [87] => 。 [88] => ” [89] => 公 [90] => 曰 [91] => : [92] => “ [93] => 寡 [94] => 人 [95] => 也 [96] => 。 [97] => ” [98] => 师 [99] => 旷 [100] => 曰 [101] => : [102] => “ [103] => 哑 [104] => ! [105] => 是 [106] => 非 [107] => 君 [108] => 人 [109] => 者 [110] => 之 [111] => 言 [112] => 也 [113] => 。 [114] => ” [115] => 左 [116] => 右 [117] => 请 [118] => 除 [119] => 之 [120] => 。 [121] => 公 [122] => 曰 [123] => : [124] => “ [125] => 释 [126] => 之 [127] => , [128] => 以 [129] => 为 [130] => 寡 [131] => 人 [132] => 戒 [133] => 。 [134] => ” [135] => < [136] => / [137] => p [138] => > ) Array ( [0] => 师 [1] => 旷 [2] => 撞 [3] => 晋 [4] => 平 [5] => 公 )
先秦·韩非的简介
韩非子生于周赧王三十五年(约公元前281年),卒于秦王政十四年(公元前233年),韩非为韩国公子(即国君之子),汉族,战国末期韩国人(今河南省新郑)。师从荀子,是中国古代著名的哲学家、思想家,政论家和散文家,法家思想的集大成者,后世称“韩子”或“韩非子”,中国古代著名法家思想的代表人物。
...〔► 韩非的诗(12篇)〕