Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 年 [4] => 年 [5] => 负 [6] => 却 [7] => 花 [8] => 期 [9] => ! [10] => 过 [11] => 春 [12] => 时 [13] => , [14] => 只 [15] => 合 [16] => 安 [17] => 排 [18] => 愁 [19] => 绪 [20] => 送 [21] => 春 [22] => 归 [23] => 。 [24] => < [25] => / [26] => p [27] => > [28] => < [29] => p [30] => > [31] => 梅 [32] => 花 [33] => 雪 [34] => , [35] => 梨 [36] => 花 [37] => 月 [38] => , [39] => 总 [40] => 相 [41] => 思 [42] => 。 [43] => 自 [44] => 是 [45] => 春 [46] => 来 [47] => 不 [48] => 觉 [49] => 去 [50] => 偏 [51] => 知 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > ) Array ( [0] => 相 [1] => 见 [2] => 欢 [3] => · [4] => 年 [5] => 年 [6] => 负 [7] => 却 [8] => 花 [9] => 期 )
清代·张惠言的简介
张惠言(1761~1802)清代词人、散文家。原名一鸣,字皋文,一作皋闻,号茗柯,武进(今江苏常州)人。嘉庆四年进士,官编修。少为词赋,深于易学,与惠栋、焦循一同被后世称为“乾嘉易学三大家”。又尝辑《词选》,为常州词派之开山,著有《茗柯文集》。
...〔► 张惠言的诗(6篇)〕