Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 碧 [4] => 海 [5] => 年 [6] => 年 [7] => , [8] => 试 [9] => 问 [10] => 取 [11] => 、 [12] => 冰 [13] => 轮 [14] => 为 [15] => 谁 [16] => 圆 [17] => 缺 [18] => ? [19] => 吹 [20] => 到 [21] => 一 [22] => 片 [23] => 秋 [24] => 香 [25] => , [26] => 清 [27] => 辉 [28] => 了 [29] => 如 [30] => 雪 [31] => 。 [32] => 愁 [33] => 中 [34] => 看 [35] => 、 [36] => 好 [37] => 天 [38] => 良 [39] => 夜 [40] => , [41] => 知 [42] => 道 [43] => 尽 [44] => 成 [45] => 悲 [46] => 咽 [47] => 。 [48] => 只 [49] => 影 [50] => 而 [51] => 今 [52] => , [53] => 那 [54] => 堪 [55] => 重 [56] => 对 [57] => , [58] => 旧 [59] => 时 [60] => 明 [61] => 月 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 花 [71] => 径 [72] => 里 [73] => 、 [74] => 戏 [75] => 捉 [76] => 迷 [77] => 藏 [78] => , [79] => 曾 [80] => 惹 [81] => 下 [82] => 萧 [83] => 萧 [84] => 井 [85] => 梧 [86] => 叶 [87] => 。 [88] => 记 [89] => 否 [90] => 轻 [91] => 纨 [92] => 小 [93] => 扇 [94] => , [95] => 又 [96] => 几 [97] => 番 [98] => 凉 [99] => 热 [100] => . [101] => 。 [102] => 只 [103] => 落 [104] => 得 [105] => , [106] => 填 [107] => 膺 [108] => 百 [109] => 感 [110] => , [111] => 总 [112] => 茫 [113] => 茫 [114] => 、 [115] => 不 [116] => 关 [117] => 离 [118] => 别 [119] => 。 [120] => 一 [121] => 任 [122] => 紫 [123] => 玉 [124] => 无 [125] => 情 [126] => , [127] => 夜 [128] => 寒 [129] => 吹 [130] => 裂 [131] => 。 [132] => < [133] => / [134] => p [135] => > ) Array ( [0] => 琵 [1] => 琶 [2] => 仙 [3] => · [4] => 中 [5] => 秋 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕