Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 将 [4] => 愁 [5] => 不 [6] => 去 [7] => , [8] => 秋 [9] => 色 [10] => 行 [11] => 难 [12] => 住 [13] => 。 [14] => 六 [15] => 曲 [16] => 屏 [17] => 山 [18] => 深 [19] => 院 [20] => 宇 [21] => 。 [22] => 日 [23] => 日 [24] => 风 [25] => 风 [26] => 雨 [27] => 雨 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 雨 [37] => 晴 [38] => 篱 [39] => 菊 [40] => 初 [41] => 香 [42] => , [43] => 人 [44] => 言 [45] => 此 [46] => 日 [47] => 重 [48] => 阳 [49] => 。 [50] => 回 [51] => 首 [52] => 凉 [53] => 云 [54] => 暮 [55] => 叶 [56] => , [57] => 黄 [58] => 昏 [59] => 无 [60] => 限 [61] => 思 [62] => 量 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 平 [2] => 乐 [3] => · [4] => 将 [5] => 愁 [6] => 不 [7] => 去 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕