Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 新 [4] => 寒 [5] => 中 [6] => 酒 [7] => 敲 [8] => 窗 [9] => 雨 [10] => , [11] => 残 [12] => 香 [13] => 细 [14] => 袅 [15] => 秋 [16] => 情 [17] => 绪 [18] => 。 [19] => 才 [20] => 道 [21] => 莫 [22] => 伤 [23] => 神 [24] => , [25] => 青 [26] => 衫 [27] => 湿 [28] => 一 [29] => 痕 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 无 [39] => 聊 [40] => 成 [41] => 独 [42] => 卧 [43] => , [44] => 弹 [45] => 指 [46] => 韶 [47] => 光 [48] => 过 [49] => 。 [50] => 记 [51] => 得 [52] => 别 [53] => 伊 [54] => 时 [55] => , [56] => 桃 [57] => 花 [58] => 柳 [59] => 万 [60] => 丝 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 菩 [1] => 萨 [2] => 蛮 [3] => · [4] => 新 [5] => 寒 [6] => 中 [7] => 酒 [8] => 敲 [9] => 窗 [10] => 雨 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕