Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 花 [4] => 气 [5] => 霭 [6] => 芳 [7] => 芬 [8] => , [9] => 翠 [10] => 幕 [11] => 重 [12] => 帘 [13] => 不 [14] => 染 [15] => 尘 [16] => 。 [17] => 梦 [18] => 里 [19] => 真 [20] => 香 [21] => 通 [22] => 鼻 [23] => 观 [24] => , [25] => 氤 [26] => 氲 [27] => 。 [28] => 不 [29] => 是 [30] => 婷 [31] => 婷 [32] => 倩 [33] => 女 [34] => 魂 [35] => 。 [36] => < [37] => / [38] => p [39] => > [40] => < [41] => p [42] => > [43] => 细 [44] => 蕊 [45] => 缀 [46] => 纷 [47] => 纷 [48] => , [49] => 淡 [50] => 粉 [51] => 轻 [52] => 脂 [53] => 最 [54] => 可 [55] => 人 [56] => 。 [57] => 懒 [58] => 与 [59] => 凡 [60] => 葩 [61] => 争 [62] => 艳 [63] => 冶 [64] => , [65] => 清 [66] => 新 [67] => 。 [68] => 赢 [69] => 得 [70] => 嘉 [71] => 名 [72] => 自 [73] => 冠 [74] => 群 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 南 [1] => 乡 [2] => 子 [3] => · [4] => 咏 [5] => 瑞 [6] => 香 )
清代·顾太清的简介
顾太清(1799-1876),名春,字梅仙。原姓西林觉罗氏,满洲镶蓝旗人。嫁为贝勒奕绘的侧福晋。她为现代文学界公认为“清代第一女词人”。晚年以道号“云槎外史”之名著作小说《红楼梦影》,成为中国小说史上第一位女性小说家。其文采见识,非同凡响,因而八旗论词,有“男中成容若(纳兰性德),女中太清春(顾太清)”之语[1] 。顾太清不仅才华绝世,而且生得清秀,身量适中,温婉贤淑。令奕绘钟情十分。虽为侧福晋一生却诞育了四子三女,其中几位儿子都有很大作为。
...〔► 顾太清的诗(7篇)〕