Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 三 [4] => 百 [5] => 争 [6] => 驰 [7] => 道 [8] => , [9] => 十 [10] => 千 [11] => 讣 [12] => 赌 [13] => 钱 [14] => 。 [15] => 屠 [16] => 苏 [17] => 惭 [18] => 得 [19] => 后 [20] => , [21] => 奕 [22] => 品 [23] => 僣 [24] => 居 [25] => 前 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 花 [35] => 锦 [36] => 添 [37] => 新 [38] => 日 [39] => , [40] => 霜 [41] => 毛 [42] => 减 [43] => 少 [44] => 年 [45] => 。 [46] => 谁 [47] => 能 [48] => 黑 [49] => 白 [50] => 里 [51] => , [52] => 悟 [53] => 得 [54] => 远 [55] => 公 [56] => 禅 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 元 [1] => 日 [2] => 方 [3] => 子 [4] => 公 [5] => 对 [6] => 奕 )
明代·袁宏道的简介
袁宏道(1568~1610)明代文学家,字中郎,又字无学,号石公,又号六休。汉族,荆州公安(今属湖北公安)人。宏道在文学上反对“文必秦汉,诗必盛唐”的风气,提出“独抒性灵,不拘格套”的性灵说。与其兄袁宗道、弟袁中道并有才名,合称“公安三袁”。
...〔► 袁宏道的诗(29篇)〕