Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 兰 [4] => 焰 [5] => 添 [6] => 灯 [7] => 重 [8] => , [9] => 花 [10] => 光 [11] => 簇 [12] => 夜 [13] => 红 [14] => 。 [15] => 綵 [16] => 枝 [17] => 閒 [18] => 玉 [19] => 剪 [20] => , [21] => 金 [22] => 帖 [23] => 冷 [24] => 屏 [25] => 风 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 宦 [35] => 意 [36] => 如 [37] => 霜 [38] => 草 [39] => , [40] => 乡 [41] => 心 [42] => 折 [43] => 晚 [44] => 鸿 [45] => 。 [46] => 谁 [47] => 能 [48] => 学 [49] => 少 [50] => 女 [51] => , [52] => 眉 [53] => 画 [54] => 入 [55] => 时 [56] => 工 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 岁 [1] => 暮 [2] => 即 [3] => 事 )
明代·袁宏道的简介
袁宏道(1568~1610)明代文学家,字中郎,又字无学,号石公,又号六休。汉族,荆州公安(今属湖北公安)人。宏道在文学上反对“文必秦汉,诗必盛唐”的风气,提出“独抒性灵,不拘格套”的性灵说。与其兄袁宗道、弟袁中道并有才名,合称“公安三袁”。
...〔► 袁宏道的诗(29篇)〕