Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 爱 [4] => 客 [5] => 常 [6] => 投 [7] => 辙 [8] => , [9] => 登 [10] => 盘 [11] => 必 [12] => 市 [13] => 鲜 [14] => 。 [15] => 茶 [16] => 烹 [17] => 无 [18] => 色 [19] => 水 [20] => , [21] => 香 [22] => 炼 [23] => 不 [24] => 燃 [25] => 烟 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 高 [35] => 十 [36] => 披 [37] => 先 [38] => 传 [39] => , [40] => 稽 [41] => 勋 [42] => 拾 [43] => 旧 [44] => 编 [45] => 。 [46] => 藤 [47] => 花 [48] => 缭 [49] => 閤 [50] => 子 [51] => , [52] => 点 [53] => 点 [54] => 缀 [55] => 青 [56] => 钱 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 皇 [1] => 甫 [2] => 中 [3] => 璋 )
明代·袁宏道的简介
袁宏道(1568~1610)明代文学家,字中郎,又字无学,号石公,又号六休。汉族,荆州公安(今属湖北公安)人。宏道在文学上反对“文必秦汉,诗必盛唐”的风气,提出“独抒性灵,不拘格套”的性灵说。与其兄袁宗道、弟袁中道并有才名,合称“公安三袁”。
...〔► 袁宏道的诗(29篇)〕