Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 抛 [4] => 却 [5] => 瓶 [6] => 花 [7] => 蒂 [8] => 软 [9] => 。 [10] => 坐 [11] => 待 [12] => 盘 [13] => 香 [14] => 线 [15] => 断 [16] => 。 [17] => 不 [18] => 见 [19] => 也 [20] => 还 [21] => 休 [22] => , [23] => 门 [24] => 外 [25] => 莺 [26] => 忙 [27] => 蝶 [28] => 乱 [29] => 。 [30] => < [31] => / [32] => p [33] => > [34] => < [35] => p [36] => > [37] => 谁 [38] => 捲 [39] => 。 [40] => 谁 [41] => 捲 [42] => 。 [43] => 一 [44] => 轴 [45] => 画 [46] => 帘 [47] => 银 [48] => 蒜 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 如 [1] => 梦 [2] => 令 [3] => [4] => 春 [5] => 闺 )
明代·王夫之的简介
王夫之(1619年10月7日-1692年2月18日),字而农,号姜斋、又号夕堂,湖广衡州府衡阳县(今湖南衡阳)人。他与顾炎武、黄宗羲并称明清之际三大思想家。其著有《周易外传》、《黄书》、《尚书引义》、《永历实录》、《春秋世论》、《噩梦》、《读通鉴论》、《宋论》等书。王夫之自幼跟随自己的父兄读书,青年时期王夫之积极参加反清起义,晚年王夫之隐居于石船山,著书立传,自署船山病叟、南岳遗民,学者遂称之为船山先生。
...〔► 王夫之的诗(63篇)〕