Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 玄 [4] => 社 [5] => 千 [6] => 年 [7] => 有 [8] => 召 [9] => 封 [10] => , [11] => 故 [12] => 应 [13] => 华 [14] => 胄 [15] => 产 [16] => 英 [17] => 雄 [18] => 。 [19] => 居 [20] => 共 [21] => 旧 [22] => 业 [23] => 留 [24] => 馀 [25] => 韵 [26] => , [27] => 卜 [28] => 洛 [29] => 新 [30] => 居 [31] => 有 [32] => 定 [33] => 踪 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 后 [43] => 学 [44] => 难 [45] => 窥 [46] => 击 [47] => 壤 [48] => 集 [49] => , [50] => 先 [51] => 天 [52] => 都 [53] => 属 [54] => 弄 [55] => 丸 [56] => 翁 [57] => 。 [58] => 清 [59] => 风 [60] => 百 [61] => 世 [62] => 谁 [63] => 招 [64] => 得 [65] => , [66] => 望 [67] => 断 [68] => 嵩 [69] => 高 [70] => 送 [71] => 去 [72] => 鸿 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 读 [1] => 邵 [2] => 康 [3] => 节 [4] => 击 [5] => 壤 [6] => 集 [7] => 二 [8] => 十 [9] => 首 [10] => [11] => 其 [12] => 二 )
明代·薛瑄的简介
薛瑄(1389年8月20日—1464年7月19日),字德温,号敬轩。河津(今山西省运城市万荣县里望乡平原村人)人。明代著名思想家、理学家、文学家,河东学派的创始人,世称“薛河东”。薛瑄继曹端之后,在北方开创了“河东之学”,门徒遍及山西、河南、关陇一带,蔚为大宗。其学传至明中期,又形成以吕大钧兄弟为主的“关中之学”,其势“几与阳明中分其感”。清人视薛学为朱学传宗,称之为“明初理学之冠”,“开明代道学之基”。高攀龙认为,有明一代,学脉有二:一是南方的阳明之学,一是北方的薛瑄朱学。。其著作集有《薛文清公全集》四十六卷。
...〔► 薛瑄的诗(3篇)〕