Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 春 [5] => 文 [6] => 事 [7] => 颇 [8] => 从 [9] => 容 [10] => , [11] => 约 [12] => 略 [13] => 莺 [14] => 花 [15] => 不 [16] => 负 [17] => 侬 [18] => 。 [19] => 酒 [20] => 户 [21] => 消 [22] => 来 [23] => 甘 [24] => 下 [25] => 则 [26] => , [27] => 书 [28] => 家 [29] => 老 [30] => 去 [31] => 任 [32] => 偏 [33] => 锋 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 斋 [43] => 时 [44] => 自 [45] => 托 [46] => 阇 [47] => 黎 [48] => 钵 [49] => , [50] => 饭 [51] => 罢 [52] => 閒 [53] => 敲 [54] => 窣 [55] => 堵 [56] => 钟 [57] => 。 [58] => 唯 [59] => 有 [60] => 山 [61] => 僧 [62] => 知 [63] => 此 [64] => 趣 [65] => , [66] => 雨 [67] => 前 [68] => 茶 [69] => 绿 [70] => 解 [71] => 相 [72] => 供 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 即 [1] => 事 [2] => 效 [3] => 长 [4] => 庆 [5] => 体 )
明代·王世贞的简介
王世贞(1526年-1590年)字元美,号凤洲,又号弇州山人,汉族,太仓(今江苏太仓)人,明代文学家、史学家。“后七子”领袖之一。官刑部主事,累官刑部尚书,移疾归,卒赠太子少保。好为古诗文,始于李攀龙主文盟,攀龙死,独主文坛二十年。有《弇山堂别集》、《嘉靖以来首辅传》、《觚不觚录》、《弇州山人四部稿》等。
...〔► 王世贞的诗(12篇)〕