Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 太 [4] => 簇 [5] => 初 [6] => 回 [7] => 律 [8] => , [9] => 明 [10] => 堂 [11] => 恰 [12] => 祀 [13] => 春 [14] => 。 [15] => 微 [16] => 风 [17] => 来 [18] => 淑 [19] => 气 [20] => , [21] => 光 [22] => 霰 [23] => 浥 [24] => 轻 [25] => 尘 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 惠 [35] => 泽 [36] => 行 [37] => 多 [38] => 庆 [39] => , [40] => 丰 [41] => 占 [42] => 信 [43] => 有 [44] => 神 [45] => 。 [46] => 闾 [47] => 阎 [48] => 歌 [49] => 颂 [50] => 满 [51] => , [52] => 圣 [53] => 德 [54] => 与 [55] => 时 [56] => 新 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 和 [1] => 罗 [2] => 峰 [3] => 先 [4] => 生 [5] => 新 [6] => 春 [7] => 诗 [8] => 二 [9] => 首 [10] => [11] => 其 [12] => 一 )
明代·谢迁的简介
(1449—1531)明浙江馀姚人,字于乔,号木斋。成化十一年进士第一,授修撰。累迁左庶子。弘治初,与日讲,帝屡称善。八年入内阁参预机务,累官太子太保、兵部尚书兼东阁大学士,与刘健、李东阳同辅政。秉节直亮,见事尤敏,时人有“李公谋,刘公断,谢公尤侃侃”之称。武宗嗣位,请诛刘瑾不纳,致仕。旋被诬夺职,瑾诛,复职。致仕。世宗即位,即遣使慰问。嘉靖六年,再起入阁,仅数月,以老辞归。卒谥文正。有《归田稿》。
...〔► 谢迁的诗(3篇)〕