Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 鉴 [5] => 方 [6] => 塘 [7] => 晓 [8] => , [9] => 天 [10] => 机 [11] => 云 [12] => 自 [13] => 然 [14] => 。 [15] => 羽 [16] => 鳞 [17] => 昭 [18] => 上 [19] => 下 [20] => , [21] => 道 [22] => 体 [23] => 是 [24] => 浑 [25] => 全 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 物 [35] => 物 [36] => 一 [37] => 太 [38] => 极 [39] => , [40] => 纷 [41] => 纷 [42] => 同 [43] => 本 [44] => 原 [45] => 。 [46] => 凭 [47] => 栏 [48] => 人 [49] => 不 [50] => 语 [51] => , [52] => 悟 [53] => 入 [54] => 几 [55] => 玄 [56] => 玄 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 题 [1] => 八 [2] => 景 [3] => [4] => 其 [5] => 五 [6] => [7] => 池 [8] => 沼 [9] => 鸢 [10] => 鱼 )
明代·张天赋的简介
张天赋(一四八八—一五五五),字汝德,号叶冈,别号爱梅道人。兴宁人。少负才名,从湛甘泉游,闻性命之学。明世宗嘉靖十一年(一五三二)贡生,为县令祝枝山所赏识。尝讲学于崇正书院,凡三修县志,并与修《广东通志》及《武宗实录》。由拔贡任浏阳丞,署县事。以病乞归。年六十七。有《叶冈诗集》四卷。清咸丰《兴宁县志》卷九有传。张天赋诗,以明嘉靖刊本《叶冈诗集》为底本。
...〔► 张天赋的诗(1篇)〕