Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 北 [4] => 堂 [5] => 天 [6] => 未 [7] => 晚 [8] => , [9] => 游 [10] => 子 [11] => 归 [12] => 来 [13] => 早 [14] => 。 [15] => 堂 [16] => 前 [17] => 一 [18] => 夜 [19] => 风 [20] => , [21] => 开 [22] => 遍 [23] => 宜 [24] => 男 [25] => 草 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > ) Array ( [0] => 董 [1] => 启 [2] => 之 [3] => 按 [4] => 滇 [5] => 过 [6] => 鄞 [7] => 省 [8] => 母 [9] => 夫 [10] => 人 [11] => 焚 [12] => 黄 [13] => 于 [14] => 父 [15] => 墓 [16] => 作 [17] => 难 [18] => 将 [19] => 寸 [20] => 草 [21] => 心 [22] => 报 [23] => 得 [24] => 三 [25] => 春 [26] => 晖 [27] => 十 [28] => 章 [29] => 赠 [30] => 之 [31] => [32] => 其 [33] => 四 )
明代·边贡的简介
边贡(1476 ~1532)字庭实,因家居华泉附近,自号华泉子,历城(今山东济南市)人。明代著名诗人、文学家。弘治九年(1496)丙辰科进士,官至太常丞。边贡以诗著称于弘治、正德年间,与李梦阳、何景明、徐祯卿并称“弘治四杰”。后来又加上康海、王九思、王廷相,合称为明代文学“前七子”。
...〔► 边贡的诗(14篇)〕